Мажите откриваат какви тајни кријат од своите сопруги – одговорите се изненадувачки

Некои од најинтересните признанија:

„Го оставам таванскиот вентилатор да работи навечер, затоа што таа прди во сон – и е толку лошо што ме буди.“

„Кога одам по намирници, често си купувам едно свежо пилешко копанче и го јадам на клупа во паркот како некој бездомник од камено време. Немам идеја зошто, но тоа е мојот мал ритуал.“

„Ја кријам мојата несигурност. Се трудам да бидам нејзина потпора, а покажувањето слабост ми изгледа контрапродуктивно.“

„Кога ќе побара да излезе со другарките или да замине на патување без мене, мисли дека ми е криво што не сум поканет. Во реалноста, јас во себе му се заблагодарувам на Господ за ден-два слобода.

„Длабоко во себе, јас сум мрзливец. Не сакам да одам на работа, не сакам да готвам, не сакам да ја менувам постелнината секоја недела, не сакам да барам дополнителни приходи… Вистината е дека би сакал само да лежам, малку да се опијанам и да читам книги или да гледам видеа на YouTube. Правам сè што можам за да ѝ биде удобно и среќно, но не сакам да признаам дека, во суштина, не ми се прави ништо корисно.“

„Фактот што не ми дозволува да ставам ниту едно парче од моите хоби колекции (минијатури и мали ситници) во заедничките простории без да биде на некое ‘одобрено’ место, а целиот дом е нејзино платно за уредување. Понекогаш се чувствувам осамено и како да не ѝ е гајле. Сме зборувале за тоа, но таа не разбира дека одредувањето мала полица за моите работи не е исто што и да ми дозволи да учествувам во уредувањето.“

„Дека не знае да прифати критика, дури и за најмали работи. А уште полошо е што дури и ако ѝ кажам дека не прифаќа критика, тоа повторно го сфаќа како критика. Ова многу ни ја отежнува комуникацијата.“

„Нашето дете (18 месеци) е навистина мирно, послушно и вистинско задоволство кога сме сами. Но, кога таа е дома, тој станува неподнослив – постојано се жали, вришти, се инаети и се однесува како мал терорист.“

„Буквално сè што не е во нејзин интерес. Ако зборувам за нешто што не ја интересира, веднаш ми дава до знаење дека не ѝ е важно. Понекогаш сепак ѝ кажувам нешто, затоа што не можам вечно да си чувам сè за себе, но чувството е како да сум дете што му покажува играчки на родител што не сака да слуша.“

„Понекогаш, храната што ја готви не е баш вкусна. Но, никогаш нема да ѝ го кажам тоа, затоа што знам дека се труди, и не сакам да ѝ биде криво. Подобро да изедам нешто што не ми се допаѓа, отколку да ја повредам.“

„Таа секогаш ми се пречка! Ако сум во кујната и готвам, стои точно таму каде што треба да одам следно. Ако работам надвор, стои на местото каде што следно треба да се поместам. Ако поправа нешто, баш тогаш се наоѓа пред тоа што треба да поправам. Ако излегувам од соба, стои во вратата. Разбирам дека сака да поминува време со мене, но навистина посакувам да не ми стои на пат кога правам нешто.“