Кафеанска тепачка или: коалиција на мртви јастреби

Ако сето ова не е некаква добро подготвена претстава, а не е, тогаш ова што (ни) се случува највеќе заличува на – кафеанска тепачка со балкански шмек.

Иако некој во онаа и онаква хистерична лондонска „шансона“ како пандан на џезот на „бандата“ на Трамп сака да ни претстави, демек, некакво „нобл“ парирање на „импровизотарскиот“ курс на САД. Ама тој некој, покрај сѐ друго, е и – прилично лековерен, да не речам налудничав. А меѓу нив особено двоецот без компас Стармер-Макрон, чии суети втемелени на нивните импресии за личната големина во нивното маало викано еу (малите букви се…) – иако тука повторното шверцување на Стармер е крајно нејасно! – а постојано потхранувани од типови како Туск, Руте, Шолц, „тетка Урсула“ и другите побратими во провинцијата.

Згора на тоа го викнале и Трудо, којзнае според кој и каков „критериум“, освен можеби да им држи страв. Кој пак, кутриот, не знае што ќе прави со својот двобој со САД, не пак да помага во тепачките на Европа.

Иако баш сите топтан, сосе нивните „влажни сништа“ за некаква важност во светската политика, веќе неколкупати беа драстично поставени на вистинското место со шамарите од Трамп. Ама изгледа им биле малку, па сега сакаат да ја испробаат и раката на Путин. Не дај боже… Што целосно би заличело на кафеанска тепачка или, кажано со музички жаргон, како да го спротивставувате кутриот Џони Холидеј на Мајлс Дејвис, седнат врз ударната машинерија на еден Т-55.

Зашто, после сѐ што беше кажано, па и направено, во изминативе недели од страна на новиот американски претседател околу „судбината“ на Украина, но и на Путин во изминативе три години, треба да бидеш тотален политикантски дунстер – или со прилично ограничена свест и интелигенција – па да инсистираш на некакво еу присуство во разрешниците на руско-украинската криза само за да си ја задоволиш болната суета и славољубие.

Или, можеби навистина не се свесни за својата улога во оваа тригодишна украинска Голгота, за нивната срамна хушкачко-навивачка „поддршка“ на зелениот Зеленски со оружје, пари, аплаузи…? И со нереални ветувања коишто тој јавно ќе ги обзнани, кога-тогаш? Во која дупка ќе се сокријат тогаш?

И зарем навистина така одлесно се оглушуваат од предупредувањата на Трамп за можната Трета светска војна или се навистина толку неуки да не знаат – а не знаат! – што се случувало токму во таа Европа за време на Втората? И кому му треба трета, и зошто? Ама тогаш нема ни Русија ни Америка да ги ослободуваат европските прдлиња.

Или, ако не му веруваат на Трамп, а треба, зарем не ги слушаат заканите на Лавров дека нивните амбиции и планови за учество како „мировници“ во Украина фактички значи продолжување на заканите контра Русија? Или мислат дека (и) тој блефира па сакаат да си ја испробаат среќата?

И заради нивната арогантна самобендисаност треба цел свет да тргне кон црната дупка на ништожноста?

На крај памет не ми паѓа да оправдувам некакво и нечие насилие, особено ако заради него гинат невини луѓе, па следствено ни руската „операција“ во Украина. Но, да се биде толку лековерен, па и глупав, дека Путин нема соодветно да одговори на сите „жешки“ провокации, на непочитувањето на договорите – устни и писмени сеедно, на налудничавиите амбиции да го шират НАТО речиси до Москва…? Згора на тоа да се подгреваат крволочните тези на жедните европски јастреби за некакво „фрлање на колена“ на Русија и нејзино распарчување…?

Оттука, кога оваа шарлатанска еу гарнитура, исправена за прв пат во поновата историја пред сериозен глобален ризик, се слуша само себеси и ехото на своите гласови поткрепени со воените таламбаси на Каласоидни креатури, човек сериозно треба да се исплаши. Особено кога здраворазумското проценување на ситуацијата станува проблематично а однесувањето на меѓународната сцена се сведува на формирање некакви инаетливи  коалиции на „подготвени“. Во коишто, повторно, главен збор во „семејството“ водат „големите“. И „подготвени“ односно „волни“ – за што? За тепачка?

И сега, одеднаш, после сѐ, им доаѓа од задникот до главата дека, како што вели „мудрион“ француски министер за надворешни, заканата за војна во Европа „никогаш не била повисока“! Ма немој, ама кога хушкаа, кога делеа милијарди и оружје, кога ветуваа „брда и долини“… немаше таква закана? И таа се решава со нови контингенти најсовремено наоружување или со обид за килави мировни преговори коишто не се способни да ги спроведат?

Но, всушност, дали се ова само сценски еу манифестации за јавноста? Зашто, сите до еден во таа „коалиција“ знаат колку се неспособни, немоќни, прочитани… и истрошени. Дури и онаа Мелони испаѓа најумна кога вели дека им е неопходен „одржлив мир“. Ама како тоа да го обезбеди таа група шарлатани?

Од друга страна, некои велат дека во целата оваа белосветска хаотичност е најлошо да се биде – мал. Нешто налик на Македонија. Тие, наводно први „горат“, иако ми се чини дека ако започне вистинскиот пожар, ќе горат сите, мали и големи.

Но кога токму кај малите – или „малите“, како сакате – се појавуваат амбиции за делење ум, за фудбалско навивање и квазианализи за „топлата вода“ низ политикантски пелтечења за некаква „жртва“ која треба да си го засака насилникот, за „трн“ во чевелот на налудничавата „волна дружина“, дека борбата на Украина била „наша борба“ и слични будалаштини, заборавајќи дека колку до вчера вееа американски знамиња и се колнеа дека ние без САД сме ништо…, е тогаш веќе ѓаволот ја однел шегата на некое скриено место. И ја донел глупоста да говори! Зашто, ете, сме гласале против себе, за „погрешни адреси“, за „искористување и фрлање“… итн.

Страотно лицемерие преоблечено во „стручност“, „аналитичност“, историчност…, коешто кај нас создава некакво „јавно мислење“, фаворизира опции, гради – или разградува – иднина! И божем некакво сочувство, коешто, впрочем, никој од „волниве“ го нема за нас.

Зашто, да се наваратам на една реченица од актуелниот безобразлук на еу: ништо за Украина без Украина! Фактот дека таа земја е во војна (по вина на нечии нечесни ветувања и амбиции, меѓу кои и токму на јастребите во таа еу), дека изгинаа илјадници невини жртви, дека оној куклар таму, сосе сопругата му, изигрува крал во распарталената земја, дека во неа и понатаму роварат радикални фашистички групации… не менува ама баш ништо во дрскоста и тенденциозноста на спомнатата реченица зад којашто се крие целиот актуелен брисељачки естаблишмент и сите умислени евронаполеончиња и жозефини од „форматот“ на Макрон, Калас, „тетка“ Урсула…, заедно со европските олигарси кои тргуваат со сѐ што може да се продаде во Украина и пошироко.

Но, ако таа реченица важи за таа и таква Украина, зошто не важи и за Македонија, којашто – за среќа – не е во таква ситуација како Украина? Односно, зошто и за нас не важи ништо за Македонија без Македонија? Или ние не сме толку вредни како Украина?

Тие кои со својата малоумност ја предизвикаа таа војна, тие кои ги гледаа Путин и Русија како бабушки што лесно ќе ги напикаат една во друга, несебично поддржувани и поттикнувани од администрацијата на оној излапенион старец и НАТО крволочната воена машинерија, сега не знаат како да се извлечат од неа. Поточно – знаат: повторно преку грбот на Украина. А оној глупав куклар им дозволува буквално сѐ, па и да си играат со неговата земја и народ!

П.С.

Сосема за крај, еве ја „оценката“ на уште еден „мудар“ Француз, премиерот Франсоа Бајру, кој за средбата Трамп-Зеленски вели дека била „запрепастувачко шоу, со неверојатни сцени на бруталност“. Но истиот човек, како и сите други, „мудро“ молчи за страотно крвожедното „шоу“ на онаа „тетка Урсула“ која планира да ја вооружува Европа со 800 милијарди евра! Што, де факто, не само што ја прави уште поопасна од Путин, туку ја позиционира Европа на воена патека контра Русија!

Извор: Теодосиевски уметност