Современите работни средини, особено во големите компании, често користат фрази како „ние сме едно големо семејство“ за да ги опишат меѓучовечките односи меѓу вработените.
Сепак, сè повеќе луѓе јасно го истакнуваат спротивното – работното место не може и не треба да се изедначува со семејството.
Ова прашање особено се актуелизира поради брзите промени на работните места и честите откази во последните години, што донесе чувство на несигурност и разочарување кај голем број вработени.
Јована Павлеска, експерт за човечки ресурси, вели дека споредбата со семејството е често користена како алатка за мотивирање на вработените, но во исто време носи и многу заблуди.
„Компанијата има за цел да создава профит и секогаш ќе ги стави своите финансиски интереси пред личните потреби на поединците. Кога работодавците велат дека се семејство, создаваат очекувања дека луѓето ќе бидат тука едни за други безусловно, што во реалноста не е така“, истакнува Павлеска.
Марко Велевски, кој неодамна останал без работа по 12 години стаж во позната фирма, ја потврдува оваа теза.
„Верував дека компанијата навистина ни е како семејство. Меѓутоа, кога дојде до финансиска криза, без никакво двоумење отпуштија десетици вработени, меѓу кои и мене. Тогаш сфатив дека тоа семејство беше само илузија“, вели Марко.
Социологот Љубица Маџовска смета дека оваа тенденција е резултат на погрешно сфатена корпоративна култура, која гради лажни слики за блискост и лојалност.
„Кога ќе измешате професионални односи со емоции карактеристични за семејните врски, луѓето стануваат ранливи. Тоа создава чувство на лична издаденост кога ќе се случат неизбежни промени“, вели Маџовска.
Експертите препорачуваат компаниите да бидат јасни во комуникацијата и да ги избегнуваат емоционалните манипулации кои може да доведат до длабоко незадоволство кај вработените.
„Повеќе почит и искреност, а помалку семејни метафори – тоа е решението за здрава работна клима“, додава Јована Павлеска.
Вистината е дека луѓето на работа може да бидат прекрасни колеги, па дури и блиски пријатели, но границата помеѓу професионалните и приватните односи мора да биде јасно поставена.
Работата е дел од животот, но не и замена за вистинското семејство.
Б.З.М.
