Најавата на американскиот претседател Доналд Трамп за воведување тарифи од 25 отсто за автомобилите произведени надвор од САД предизвика загриженост кај германските производители. Се очекува овие мерки да ги погодат гигантите како Фолксваген, Мерцедес и БМВ и да предизвикаат трошоци од околу 11 милијарди евра. Сега клучниот предизвик за овие компании е да најдат начин да го ублажат влијанието на тарифите без да ги загубат клиентите или значително да ги намалат профитните маржи.
Новата тарифна акција на американскиот претседател Доналд Трамп може сериозно да ја погоди германската автомобилска индустрија – клучна гранка на најголемата европска економија, која веќе е ослабена. Тарифите од 25 отсто за автомобили кои не се произведени во САД треба да стапат на сила во средината на следната недела.
Експертите сметаат дека директното пренесување на зголемените трошоци на клиентите преку зголемување на цените би било ризично. Сепак, како што пишува WiWo, постојат неколку стратегии кои производителите би можеле да ги спроведат за да ги минимизираат негативните последици.
Без избрзани реакции – неопходни преговори со трговците
Матијас Ример, партнер во германската консултантска фирма Симон-Кучер и експерт за ценовната политика во автомобилската индустрија, очекува многу производители да чекаат прво да донесат одлуки, надевајќи се дека тарифите на Трамп би можеле да бидат привремени. Наместо да ги зголемат цените на мало, тие можат да ги намалат попустите што им ги даваат на клиентите, со што делумно би се неутрализирале зголемените трошоци. Тоа значи дека тие не мора да ја зголемуваат каталошката цена на автомобилот, односно почетната цена што му се покажува на купувачот.
Друга можност, според Ример, е да се увезат помал број модели и да се продолжи времето на испорака до купувачот, со надеж дека тој во меѓувреме ќе се одлучи за модел кој се склопува во американска фабрика. Дополнително, компаниите би можеле да ја разгледаат опремата на нивните возила. Што е навистина важно за клиентите и од што се подготвени да се откажат? Ако асортиманот на производи е малку намален, но без компромиси за основните карактеристики, можно е да се намалат трошоците, според Ример.
Поголема флексибилност во управувањето со цените
Доколку тарифите останат на сила подолг период, Ример сепак очекува цените да се зголемат меѓу 15 и 20 отсто со цел компаниите да го задржат нивото на профит. Тоа е чин на балансирање помеѓу стравот од намалување на маржите и губење на продажбата, бидејќи кога компанијата ќе ги подигне цените над одреден праг, може да дојде до пад на побарувачката. Колку се помали профитните маржи, толку помал простор имаат компаниите да ги апсорбираат тарифите и да ги компензираат преку билансите.
Некои брендови, како Ферари, веќе најавија зголемување на цените и до десет проценти за да останат конкурентни. Ваквото мало зголемување на цените во оваа ситуација всушност покажува дека се остварува натпросечен профит на поединечни нивоа на продажба, заклучува Ример.
Со ваквите прилагодувања, компаниите мора да се променат стратешки за подобро да ги контролираат цените на нивните автомобили ширум светот, вели Оливер Рол, професор по меѓународен маркетинг и управување со цени на Универзитетот за применети науки во Оснабрик.
„Управувањето со цените во многу компании сè уште функционира како порано – тие се состануваат еднаш годишно, ги анализираат трошоците и ги прилагодуваат цените“, рече Рол во деталното интервју за WirtschaftsWoche. Овој пристап, сепак, го смета за премногу статичен.
Ример истакнува дека секоја голема автомобилска компанија всушност треба да има специјална работна група составена од менаџери од различни сектори, како што се набавки, управување со производи и продажба. Ова би значело поврзување на секторите кои имаат увид во различни синџири на снабдување и трошоците што ги предизвикуваат тарифите, како и донесување одлуки за тоа колку единици да се произведат, каде да се произведат и кои цени да се применат на различни пазари.
Проширување на други пазари
Германските производители можат да ги пренасочат своите продажни активности на други светски пазари. На пример, деловите произведени во Мексико и првично наменети за американскиот пазар може да се пренасочат кон Европа или Азија. Американските производители се во неповолна положба, бидејќи имаат помал глобален дострел и поголема зависност од домашниот пазар.
„Кога цените ќе се прилагодат, може да испадне дека загубите од продажбата поврзани со тарифите во една земја може да се надоместат со зголемена продажба и повисоки цени во други земји“, заклучува Рол.
