Инженерите успеаја да развијат напреден и ултра-минијатурен пејсмејкер, кој е дизајниран така што може да се инјектира со помош на шприц, а откако ќе ја заврши својата работа, се распаѓа во телото без никакви лоши последици. Станува збор за нов привремен пејсмејкер, кој е особено корисен за новороденчиња со вродени срцеви маани, бидејќи е помалку инвазивна метода во случаи кога се потребни традиционални пејсмејкери.
Уредот е помал од зрно ориз и може да се спои со мек, флексибилен и безжичен уред за носење дизајниран да се прикачи на градите на пациентот. Термостатскиот уред го следи чукањето на срцето на човекот, а кога ќе открие неправилно чукање на срцето, емитува светлосен пулс кој може да помине низ кожата и да го активира пејсмејкерот.
„Го развивме најмалиот пејсмејкер во светот. Нашата најголема мотивација беа децата. Околу 1% од децата се раѓаат со вродени срцеви мани, без разлика дали живеат во богата или сиромашна земја. Добрата вест е дека на овие деца им треба само привремено пејсмејкер по операцијата, а сега можеме да го ставиме овој мал пејсмејкер во срцето на детето и да го стимулираме со дополнителен мек, благ уред. Не е потребна дополнителна операција за да се отстрани“, рече пионерот за биоелектроника Џон А. Роџерс.
Најпредизвикувачкиот дел од намалувањето на пејсмејкерот е изворот на енергија. Тимот го редизајнираше системот за антена, кој се активира со комуникација во близина на теренот, и го претвори во систем кој се активира со светлина, што значително ја подобри ефикасноста на уредот и во исто време драстично ја намали неговата големина.
За да го направи уредот уште помал истражувачкиот тим морал да размисли како да го напојува. Наместо да користи батерија, пејсмејкерот работи како мала галванска ќелија, која генерира електрични импулси користејќи две различни метални електроди и биофлуидите на телото. Хемиската реакција ја произведува потребната електрична енергија, која потоа го стимулира срцето.
„Кога ќе се вгради пејсмејкер во телото, околните биофлуиди делуваат како спроводливи електролити, кои електрично ги поврзуваат овие две метални влошки за да формираат батерија. Многу мало копче кое се наоѓа на спротивната страна на батеријата се активира со светлина, која поминува низ телото од фластер на кожата”, вели Роџерс.
Уредот користи инфрацрвена светлина, која продира подлабоко и побезбедно во телото. Кога уредот за носење детектира опасно низок пулс, автоматски активира ЛЕД да свети во нормален срцев ритам, што го активира пејсмејкерот.
„Срцето бара мала количина електрична стимулација. Со минимизирање на големината, драматично го поедноставуваме процесот на имплантација, ја намалуваме траумата и ризикот за пациентот, а со растворливата природа на уредот, ја елиминираме секоја потреба од секундарни процедури за хируршка екстракција“, рече тој.
Поради малата големина на пејсмејкерот, лекарите можеа да имплантираат неколку уреди на различни локации околу срцето и потоа да ги активираат одделно користејќи различни бои на светлина. Ова би можело да овозможи третман на други срцеви ритми, како што е аритмија.
Оваа напредна технологија овозможи други апликации во биоелектронската медицина како што се забрзување на заздравувањето на нервите и коските, заздравувањето на раните или блокирањето на болката.
(Klix.ba)
(фото: YouTube)
